ಸೂರ್ಯನು ಅಸ್ತಂಗತವಾದ ನಂತರ, ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳಕು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಡಿಮೆಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಆನಂದಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೂ, ರಾತ್ರಿ ಊಟ ಮುಗಿದ ನಂತರ, ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್ ಮತ್ತು ಟಿವಿಯ ಮುಂದೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡರು. ಮಕ್ಕಳು ವಿಡಿಯೋ ಗೇಮ್ಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದರು, ಆನಂದಿ ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನಾಳೆಯ ಕೆಲಸಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಗಂಡು ಇನ್ನೂ ಲ್ಯಾಪ್‌ಟಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಚೇರಿ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಲು ನಿರತರಾಗಿದ್ದರು.

ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಆನಂದಿಗೆ ತನ್ನ ಅಜ್ಜಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಆ ಶಾಂತ ರಾತ್ರಿ ನೆನಪಾಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ವಿದ್ಯುತ್ ಕಡಿಮೆ ಇದ್ದರೂ, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾಂತಿ, ಅಜ್ಜಿಯ ಮೃದು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ, "ಬೆಳಗಿನ ನಡೆ, ರಾತ್ರಿ ನಿದ್ರೆ – ದೀರ್ಘಾಯುಷ್ಯದ ಎರಡು ಆಧಾರಗಳು" ಎಂಬ ಮಾತು.

ಈಗ ಆನಂದಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಆ ಶಾಂತಿ ಕಾಣಿಸದೆ ಹೋಯಿತು. ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಡು ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಮಕ್ಕಳು ಇನ್ನೂ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದರು, ಗಂಡು ಇನ್ನೂ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಆನಂದಿ ಇನ್ನೂ ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಮುಂದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ದಣಿದಂತೆ ಎದ್ದರು; ಆ ದಣಿವು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಜಮಾಯುತ್ತಾ, ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕುಗ್ಗತೊಡಗಿತು.

ಒಂದು ದಿನ, ಆನಂದಿ ತನ್ನ ಮಗಳ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ದಣಿವು ಮತ್ತು ಗಂಡನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಆಯಾಸವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಳು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೇ, ಅಜ್ಜಿಯ ಮಾತು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಧ್ವನಿಸಿತು. ಆ ರಾತ್ರಿ, ಎಲ್ಲರೂ ಮೊಬೈಲ್ ಬಿಟ್ಟು, ನಿಧಾನವಾದ ಸಂಭಾಷಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೋದರು. ಆ ಶಾಂತಿ, ಆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ, ಮುಂದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಹೊಸ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ತಂದಿತು.

ಆನಂದಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು: ನಿದ್ರೆ ಅಂದರೆ ಕೇವಲ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಅಲ್ಲ, ಅದು ಕುಟುಂಬದ ದೀರ್ಘಾಯುಷ್ಯ ಮತ್ತು ಆರೋಗ್ಯದ ಮೂಲ. ಆ ಒಂದು ಬದಲಾವಣೆ, ಆ ಒಂದು ಶಾಂತಿ, ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಬದಲಾವಣೆ ತಂದಿತು.